نویسنده: عباسقلی غفاریفرد
ناشر: نشر دات
نوبت چاپ: ۱۳۹۲
تعداد صفحات: ۴۱۶
قیمت: ۲۰۰۰۰ تومان
درباره منش نیک ایرانیها میتوان نمونههای زیادی از نوشتههای تاریخی را بازگو کرد اما نگارنده این کتاب بیشتر به دنبال تباهی منش ایرانیهاست و بیشتر نمونههای تاریخی را درباره همین تباهی به کار خواهد برد. منش نیک ایرانیها دیری نپاید. نگارنده، زمینهها و انگیزههای این تباهی را در بخشهای کتاب بازگو خواهد کرد. در آغاز باید در اندازه گنجایش این کتاب و این بخش از تباهی سخن گفت. تباهیای که از سدههای دراز تا به امروز کشیده شده و نه تنها اندازه آن کاهش نیافته بلکه گسترش زیادی هم یافته است. تا هنگامی که این درد درمان نشود، امیدی به آینده نیست. باید این باور در میان مردم ایران نهادینه شود که دروغ گناه بسیار بزرگی است و دروغ باید به سختی کیفر ببیند؛ باید باور داشت که نیرنگ و ریا، شیوهای بسیار پست و ناستوده است و در خور یک مردم بزرگ و نامی نیست؛ باید باور کرد که پیمانشکنی با اندیشههای نیک آدمی ناسازگار است؛ باید باور داشت که ناسپاسی در خور دیو است نه انسان بزرگ و اندیشمند؛ باید باور داشت....
به باور نگارنده، منش ایرانیها در روزگار صفویه بیشتر تباه شد. اگرچه پادشاهان صفوی، ایرانی نیرومند و یکپارچه درست کردند و پیشرفتهای سیاسی و اقتصادی زیادی در روزگار آن ها فراهم آمد اما، در زمینههای اجتماعی دروغ، ریا، بادهگساری، ناسپاسی، کار بد مواد مخدر و...بسیار زیاد شد و این مردهریگ در روزگار قاجاریه به اوج رسید، و چنان شد که برخی اندیشمندان در آستانهی انقلاب مشروطه منش نیکان را به یکباره سرزنش کردند.
این کتاب در ابتدا به آسیبهای اخلاقی ایران پیش از اسلام و تمدنی پر شکوه و درخشان پرداخته است. سپس به پیروی مردم از فرمانروایان و یادآوری دوباره نکات مثبت اخلاقی میپردازد. در انتها برخی از ویژگیهایی نظیر صوفیگری، ستمگری و درویی، ریاکاری و نیرنگبازی و پیمانشکنی پرداخته است.
نظر شما